Είπατε κάτι; (Νο2)

Όταν η ουσία της ανθρώπινης φύσης είναι πέρα από βιτρίνες, φώτα και λάμψη, πούδρες και αρλούμπες, μαγκιά, κλανιά και κωλοφιλστρίνι (όπως έλεγε και η γιαγιά μου!), τότε μένεις εκστατικός και μαγεμένος. Τότε βλέπεις ότι πίσω από τη χαραμάδα του ραγισμένου σου καθρέφτη κρύβεται ένας απύθμενος, αόρατος, παραμυθένιος κόσμος... Ίσως αυτή να είναι η εικόνα του σύμπαντός μας... ίσως αυτή να είναι η εικόνα του εσωτερικού των αστέρων (προς θεού όχι των τηλεοπτικών ή μουσικών, αλλά των χωριάτικων και των επουράνιων...).

http://www.tvxs.gr/v10201


Ευχαριστώ τον Άκη για το link!


There was a time when men were kind
When their voices were soft
And their words inviting
There was a time when love was blind
And the world was a song
And the song was exciting
There was a time
Then it all went wrong

I dreamed a dream in time gone by
When hope was high
And life worth living
I dreamed that love would never die
I dreamed that God would be forgiving
Then I was young and unafraid
And dreams were made and used and wasted
There was no ransom to be paid
No song unsung, no wine untasted

But the tigers come at night
With their voices soft as thunder
As they tear your hope apart
And they turn your dream to shame

He slept a summer by my side
He filled my days with endless wonder
He took my childhood in his stride
But he was gone when autumn came

And still I dream he'll come to me
That we will live the years together
But there are dreams that cannot be
And there are storms we cannot weather

I had a dream my life would be
So different from this hell I'm living
So different now from what it seemed
Now life has killed the dream I dreamed.



2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ή πώς ο homo sapiens έγινε homo videns...

http://www.signsofthetimes.org.au/archives/2002/october/article6.shtm

Σαν τον τουρίστα που στις διακοπές του προτιμάει να κοιτάζει μέσα από το φακό της φωτογραφικής (ή από τη μικρή οθόνη της φωτογραφικής τώρα πια...) κ όχι με τα δικά του τα μάτια. Είναι μια από τις διαφορές ανάμεσα στον τουρίστα κ τον ταξιδευτή...

astromonos είπε...

Πολύ σωστή η παρατήρησή σου φίλτατε/η. Άλλο να είσαι τουρίστας και άλλο να ταξιδεύεις... πάνω σε μια εικόνα, μια νότα, μια σκέψη... Τα πιο μακρυά ταξίδια εξάλλου είναι αυτά που γίνονται με το νου! (πολύ ενδιαφέρουσα η πληροφόρηση για το βιβλίο περί homo videns. Ευχαριστώ για το link)