Μέσα από σένα

Πόση απόσταση απέχουν δυο άνθρωποι μεταξύ τους; Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι να δούμε τον κόσμο μέσα από τα μάτια του διπλανού μας; Ή πιο σωστά, έχει νόημα και αξία να δούμε τον κόσμο μέσα από την οπτική του άλλου;

Πιστεύω ότι η προσπάθεια να δούμε τα γεγονότα μέσα από τον άλλον, είναι μια καθαρή προσπάθεια επικοινωνίας και σεβασμού της ύπαρξης του άλλου συνανθρώπου μας. Θα μου πείτε βέβαια, υπάρχει κάποιο όριο σε αυτήν την προσπάθεια, καθώς πρέπει να ξεπεράσουμε κάποια δικά μας όρια για να φτάσουμε και να μπούμε στα όρια του άλλου. Όλο αυτό είναι ένα ωραίο παιχνίδι (τουλάχιστον στα αρχικά στάδια, εκεί που δεν έχουμε ακόμα χοντρύνει το παιχνίδι). Το ακόμα πιο ωραίο όμως είναι οι όροι που έχει αυτό το παιχνίδι. Και τους όρους τους βάζουμε, τους υπακούμε ή τους παραβαίνουμε εμείς οι ίδιο και μόνο! Άρα μέγιστη σημασία έχει με τι όρους παίζουμε και με τι όρους μπάζουμε και τους άλλους στο παιχνίδι μας. Με όρους καθαρούς και έντιμους, ή με σημαδεμένες τράπουλες, άσσους στο μανίκι και μπλόφες; Διαλέγει ο καθείς και παίρνει, διαλέγει ο καθείς και παίζει.

"Μέσα από σένα" - Ευανθία Ρεμπούτσικα

Τι ζητάμε;

Τι είναι αυτό που ψάχνουμε στη ζωή;

Το ‘χει κανένας βρει;

Υπάρχει αλήθεια ή υπάρχει μόνο η σιωπή;

Ερωτήματα πολλά,

απάντηση με βεβαιότητα δεν δόθηκε ποτέ.

Αν υπάρχει, αξίζει η τυραννία της ψυχής…

Αν πάλι όχι, ασήκωτο το βάρος της σιωπής…

Που να βρίσκεται η αξία της ζωής;

Στα βράχια ποιας ακτής;

Έχω μάτια ανοιχτά, νου σε αγρύπνια,

όταν όμως η απάντηση τυχαία βρεθεί μπροστά,

εγώ μπορεί να έχω νύχτα.

Το ταξίδι πολυτάραχο, σαν ταξίδι πειρατών,

μύθος ή πραγματικότητα η ύπαρξη θησαυρών;

Ίσως οι κουρσάροι δαμάζοντας τα κύματα του νου,

κατορθώνουν να αντικρύσουν τα χρώματα του ουρανού.

Θα περιμένω… Θα ψάχνω… Έστω και μόνος.

Μα όταν το βρω τι θα είναι πιο μεγάλο, η χαρά ή ο πόνος;

Όνειρα, εφιάλτες, φόβοι, πόθοι, προσδοκίες,

όλα ανακατεμένα στου μυαλού τις συνοικίες.

Μπερδεύεται η γλώσσα, πλανεύεται η σκέψη,

πώς λοιπόν να μιλήσω, πώς το αίνιγμα να λύσω;

Έχω δυνάμεις; Έχω τόξα στη φαρέτρα;

Και τότε ακούγεται η κοσμική σιωπή να ψιθυρίζει:

«Το παρελθόν σου μην αφήσεις άγκυρα στη ψυχή σου να γενεί,

γιατί παρόν και μέλλον θα γίνουν τόποι αδειανοί…»

by astromonos