Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί τι πράγμα να είναι η ελπίδα! Άλλοτε την έχεις και σε κρατά ζωντανό, άλλοτε την έχεις και δεν βγάζει πουθενά αφού είναι ανώφελο, άλλοτε σε προδίδει καθότι αυτό που σου έταζε δεν είναι αυτό που σου έδωσε, άλλοτε πάλι υπόσχεται έναν ολόκληρο κόσμο στα μέτρα σου!
Έχω καταλήξει όμως στο εξής συμπέρασμα: η ελπίδα είναι δημιούργημα της ανικανότητας του ανθρώπου να ελέγξει το μέλλον. Είναι μια προσπάθεια του ανθρώπινου νου να αντισταθμίσει το κενό και την ήττα που νοιώθει συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορεί να συμμετέχει ενεργά και καθοριστικά σε αυτό που ονομάζουμε "μέλλον". (Είναι περίπου η ίδια κοινωνική κατάσταση με εκείνη που δημιουργήθηκε όταν έγινε αντιληπτό ότι η γη δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος και δεν γυρίζουν όλα γύρω από αυτήν, αλλά η ίδια γυρίζει γύρω από τον ήλιο...). Έτσι, ο άνθρωπος δημιούργησε την ελπίδα σαν αντίσταση στην σκληρή πραγματικότητα που τον θέλει να μην είναι στην καρδιά των γεγονότων και να μην μπορεί να σπρώξει τα πράγματα προς ορισμένη κατεύθυνση. Ο άνθρωπος δεν θέλει να αποδεχτεί ότι είναι μικρός, ασήμαντος, ανίκανος να επηρεάσει κάτι παραπέρα από τη στιγμή, από το τώρα... οπότε χτίζει ένα ολόκληρο σύστημα που τον κάνει ικανό να μπορεί έως ενός βαθμού να ελέγξει το μέλλον και έτσι να γεμίσει ασφάλεια τον ποταπό ανασφαλή εγωισμό του. Ο άνθρωπος θέλει να ελέγχει. Αυτό είναι σίγουρο. Και μάλιστα θέλει εγωιστικά να ελέγχει. Αυτό είναι ακόμα πιο σίγουρο. Και για να το πετύχει αυτό κατασκευάζει το σύστημα των ελπίδων. Ελπίζει ότι τα πράγματα θα πάρουν μια συγκεκριμένη μορφή. Και αυτό θα επιτευχθεί μέσα από το θεό, τη μοίρα, τις προκαταλήψεις και τις προλήψεις και δεν ξέρω μέσα από τι άλλο. Αν τα πας καλά με αυτές τις δυνάμεις, προσδοκάς (και σε αυτό ακριβώς το σημείο μπαίνει η έννοια της ελπίδας) να σου ανταποδώσουν την πίστη σου. Παράλλληλα κατασκευάζονται και τα συμπαρομαρτούντα συστήματα, όπως της θρησκείας (αν πιστεύεις ότι ο θεός κατευθύνει), της μοιρολατρίας (αν η μοίρα κατευθύνει), του τυχοδιωκτισμού κοκ. Αν παίζεις καλά αυτό το παιχνίδι (δηλ. αν είσαι καλός πιστός, καλός μοιρολάτρης ή καλός προληπτικός) τότε ίσως να σου ανταποδωθεί αυτή η καλή διαγωγή με το να βγει αληθινό στο μέλλον αυτό που πιστεύεις και θέλεις τόσο πολύ...
Τα πράγματα όμως δεν έτσι. Τα πράγματα δεν κατευθύνονται από καμία άλλη δύναμη πέρα από την τύχη. Και αυτό πιστεύω λίγοι το έχουν αντιληφθεί, όπως ο μέγας Καζαντζάκης όταν είπε ότι: "δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος".
"Τυφλές Ελπίδες"
Στίχοι: Πέτρος Δουρδουμπάκης
Μουσική: Πέτρος Δουρδουμπάκης
Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Κανά
Είσαι εκείνη που έψαχνα
που χρόνια λαχταρούσα
στην αγκαλιά σου θα 'θελα
για πάντοτε να ζούσα
Με πλημμύρισαν τυφλές ελπίδες
από κείνη τη στιγμή που μ' είδες
πως θα είμαστε μαζί
Παραδόθηκα στο κοίταγμά σου
πίστεψα στα λόγια τα δικά σου
έπεσα μες στη φωτιά
Πόσο επιπόλαια φέρθηκα μπροστά σου
βιάστηκα να ξεδιπλώσω
όλα τα φύλλα της καρδιάς
Με πλημμύρισαν τυφλές ελπίδες
από κείνη τη στιγμή που μ' είδες
πως θα είμαστε μαζί
Παραδόθηκα στο κοίταγμά σου
πίστεψα στα λόγια τα δικά σου
έπεσα μες στη φωτιά
Υ.Γ.1: Βέβαια, αν και τυφλές αυτές οι ελπίδες, έχουν τόσα να πουν από ανθρωπολογική σκοπιά για την οργάνωση του νου μας!
Υ.Γ..2: Υπέροχη συναυλία απόψε με τον Θαλασσινό και την Κανά στο κάστρο της Μυτιλήνης... Δεν τους χορταίνεις μερικούς καλλιτέχνες, θαρρείς πως όλο το βράδυ μπορείς να τους ακούς ασταμάτητα!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου