Και ερωτώ σας: είναι δυνατόν αυτή η γυναίκα να συχνάζει στα μπαράκια και στα ξενυχτάδικα που συχνάζει το μέσο όρο των νέων σήμερα; Είναι δυνατόν τα πιο καυτά ερωτήματά της να είναι το τι χρώμα θα βάψει τα μαλιά της ή το τι ρούχα θα φορέσει; Είναι δυνατόν αυτή η ιέρεια της μουσικής να κρύβει μέσα της κάτι το τετριμμένο και σύνηθες; Κάτι που μετά την δεύτερη-τρίτη μέρα μαζί της θα σε κάνει να την βαρεθείς; Είναι δυνατόν αυτή η γυναίκα να ανήκει στο μέσο όρο των γυναικών;
Αν η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι καταφατική, τότε κάτι έχω αντιληφθεί λάθος σε αυτήν την καριόλα τη ζωή!
Κάποιοι
Κάποιοι περνούν από τα ζωή χωρίς να καταλάβουν και πολλά
Κάποιοι παλεύουν να πάνε τη ζωή λιγάκι παραπέρα με μέσα απλά
Κάποιοι έχουν καταλάβει το παιχνίδι και περνούν καλά
Κάποιοι βρήκαν πλούσιο το τραπέζι και παραδίδουν κόκκαλα
Κάποιοι θέλουν να δουν γύρω τους και εντός τους, μα έχουν μάτια θολά
Κάποιοι με μια σκέψη πλέουν ήδη σε πελάγη ανοιχτά
με μια κιθάρα αγκαλιά.
Κάποιοι σφαλίζουν τα μάτια τις νυχτιές μα έχουν τα παραθύρια ανοιχτά
για να νοιώσουν το δροσερό αεράκι της αυγής
και να ακούσουν το γλυκοτιτίβισμα μιας έρημης ψυχής.
Και εγώ παρατηρώ από τον πύργο της παλλόμενης καρδιάς μου
κάποιους να μπλέκονται με κάποιους
και από το νου μου δεν μπορώ μια σκέψη ν’ αποβάλλω:
«αυτός που ζει μονάχος είναι αγρίμι ή θεός…»
3/08/08
Εν Γυθείω
Ώρα: 8.30 πμ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου