Ο Πρίγκηπας

Η καλύτερη ελληνικά σειρά που έχω δει ποτέ, ("Ο Πρίγκηπας" του Τάσσου Ψαρρά), αποτυπώνει μέρος της ψυχολογίας μου των τελευταίων ημερών...

Κρίμα που έχω βρει μόνο τον πρώτο κύκλο επεισοδίων και όχι και τον δεύτερο. Πιστεύω ότι η σειρά αυτή αξίζει να φυλαχτεί σαν μια παρακαταθήκη για τις επόμενες γενεές των ανθρώπων, καθότι σκιαγραφεί την ατίθαση, αντιπολεμική, επαναστατική, ανήσυχη, αβόλευτη πτυχή της καρδιάς του ανθρώπου... Αυτήν την πτυχή που αν χαθεί, ο άνθρωπος δεν θα έχει πλέον λόγο να σηκώνει το κεφάλι του ψηλά και να αντικρύζει τον ουρανό, τον ήλιο, τα αστέρια και να ονειρεύεται. Αυτήν την πτυχή, που αν χαθεί δεν θα υπάρχει λόγος ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτήν την πτυχή, που αν χαθεί, ο άνθρωπος θα έχει δώσει τη θέση του στην εξελικτική αλυσίδα, σε ένα άλλο ζωικό ή φυτικό είδος...

Πρίγκηπα, ήθε να σε αντικρύζω κάθε μέρα μπροστά μου και κάθε βράδυ στα ονείρατά μου, μπας και μπορέσω κάποτε να μάθω και να γίνω σαν και σένα!