Με τη μέθοδο των δύο

Σε συνέχεια σκέψεων των τελευταίων ημερών:


"...Εκλαΐκευσα το ένα σε πολλά.
Απέδειξα μαθηματικώς
πως με τη μέθοδο των δύο είναι αδύνατο
το μέτρημα των άστρων. Ο καθένας βγάζει
διαφορετικό αποτέλεσμα απομάκρυνσης..."


"...Σε ρωτώ πώς να αφήσω τον ιδιωτικό μου βίο
και απαντάς: ¨η χαρά είναι για να μοιράζεται στα δύο¨
σου λέω δεν μπορώ ν' ακούσω τον καθάριο του σύμπαντος ήχο,
όταν η μορφή σου παρεμβάλλεται
και μου λες: ¨νοιώσε της καρδιάς σου τον αδύναμο χτύπο
και άσε το σώμα σου να πάλλεται¨..."


Η πρώτη στροφή είναι απόσπασμα από το ποίημα "Βιογραφικό Ένθετο" από τη συλλογή "Χαίρε Ποτέ" της Κικής Δημουλά, που τυχαία διάβασα χτες, στην -ευτυχώς ήσυχη- εφημερία μου.

Η δεύτερη στροφή είναι απόσπασμα από το ποίημα "Ένας ξένος που μου μοιάζει" από τη συλλογή "Διάφορα μα διόλου Αδιάφορα" της αφεντιάς μου, του astromonou δηλαδή!

Δεν ξέρω τι βλέπετε εσείς ανάμεσα σε αυτά τα δυο, εγώ πάντως αρκετά!