"Τσέστος"
Παραδοσιακός Χορός Θράκης
(κατ' εμέ ο Βασιλιάς των ελληνικών χορών)
(από http://www.youtube.com/watch?v=2kbxTtmnk4U)
Ένα μάθημα που δεν έχει η σχολή μου είναι η Ανθρωπολογία του Χορού. Είμαι όμως τόσο τυχερός, που διδάσκομαι αυτό το μάθημα στην Πάραλο, αυτόν τον μουσικοχορευτικό σύλλογο με τα τόσα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Η συγκεκριμένη παρέα, προεκτείνει την ανθρωπολογική μου μελέτη. Μου δείχνει τι σημαίνει σεβασμός στο διαφορετικό, μου δείχνει πώς εντάσσεται το διαφορετικό σε μια κοινωνία, μου δείχνει πώς αποδέχεται το ξένο και τους χορούς του και τις μουσικές του. Μου δείχνει ότι μπορεί να επιτευχθεί η συνύπαρξη των διαφορετικών πλευρών. Μου εξηγεί πώς επέρχεται η ισότητα: με μια αγκαλιά, με ένα πιάσιμο χέρι χέρι, ώμο ώμο για να συμ-βαδίσουν πάνω σε έναν κοινό σκοπό, είτε μουσικό, είτε κοινωνικό, είτε πολιτικό.
Η κοινωνία μας εξάλλου έχει μιλήσει για το χορό: "Άμα μπεις στο χορό, θα χορέψεις" ή "Όποιος είναι έξω από το χορό, πολλά τραγούδια ξέρει". Άρα υπάρχει μια βασική θέση της έννοιας του χορού στο κοινωνικό ανθρώπινο σύνολο. Και πιστεύω ότι εκφράζει την προσπάθεια των ατόμων να κινηθούν και να μιλήσουν μέσα από τον ήχο, όχι όμως αυτόν που παράγεται από αυτούς, αλλά αυτόν που ακούν, αυτόν που προσλαμβάνουν. Ο χορός δηλαδή είναι μια απάντηση στους ήχους του περιβάλλοντος. Οι κινήσεις μας ακολουθούν τους ήχους γύρω μας και προσπαθούν να ενσαρκώσουν τα νοήματα που εμπεριέχονται σε αυτούς τους ήχους. Τους ήχους που βγάζουν τα βουνά, τα λαγκάδια, οι θάλασσες και οι ουρανοί, οι άλλοι άνθρωποι, τα άλλα έμβια όντα αυτής της πλάσης...
Ο χορός είναι μια προσπάθεια συντονισμού λοιπόν κίνησης και ήχου, ή αλλιώς μια προσπάθεια συντονισμού δυο διαφορετικών εννοιών, δυο διαφορετικών πλευρών. Για αυτό με μαγεύει. Γιατί μου δείχνει ότι αυτό το τόσο δύσκολο αποτέλεσμα μπορεί να γίνει καθημερινή πραγματικότητα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου