Προσφυγιάς Αφηγήσεις

Σε μια συγκινιτική βραδιά στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης με θέμα "Προσφυγιάς Αφηγήσεις", κάποια παιδιά μετανάστες προσπάθησαν πολύ σύντομα να πουν δυο λόγια για το πώς έφτασαν μέχρι εδώ, ξεκινώντας από πολύ μακρυά. Από άλλους τόπους, άλλες ιδέες, άλλες αντιλήψεις, άλλες συνήθειες... Σίγουρα ό,τι ακούστηκε απέχει πολύ από αυτά που πραγματικά έχουν υποστεί...

Παιδιά. Που ο φόβος για το θάνατο και το πείσμα για ζωή έχουν σμιλευτεί στα δυο τους μάτια, σε άλλους μάλιστα ίσως μόνο στο ένα μάτι, γιατί το άλλο χάθηκε κάπου στην διαδρομή... Κάθονταν εκεί, ήσυχα, ήρεμα. Φαίνονταν τόσο συνειδητοποιημένα. Τα περισσότερα όμως δεν ξέρουν ούτε να γράφουν ούτε να διαβάζουν (και εμείς μιλάμε για τους μισθούς μας που κόβονται, όταν τόσα χρόνια με την απουσία μας από τα πολιτικά δρώμενα αφήναμε χώρο στην απληστία μας να γιγαντωθεί... χα, πόσο στενόμυαλοι είμαστε; πόσο αποσπασματικά και μονομερώς βλέπουμε την συνολική ανθρώπινη εικόνα; φώναξε ποτέ κανείς για όλους εκείνους που πεθαίνουν επειδή δεν έχουν να πιουν καθαρό νερό ή επειδή δεν έχουν να φάνε σήμερα το μεσημέρι που όλοι εμείς θα πάμε στο εστιατόριο...;). Ξέρουν όμως αυτά τα παιδιά να ονειρεύονται. Αρκεί αυτό; Ποιός ξέρει, ειδικά τη σήμερον ημέρα...

Διαφορετικότητα. Φοβί-ζει; Περιορί-ζει; Εμποδί-ζει; Το σίγουρο είναι ότι ζει μέσα μας και γύρω μας. Πώς υπερσκελίζεται; Πώς προσεγγίζεται;

Πόσοι από εμάς τολμάμε να αγκαλιάσουμε την διαφορετικότητα του άλλου και να την δεχτούμε; Πόσοι από εμάς είμαστε ικανοί να χτίσουμε μια νέα κοινωνία χωρίς σύνορα, χωρίς περιορισμούς, που θα σέβεται τη διαφορετικότητα, που θα προασπίζει αυτό που λέγαμε στο σχολείο "Ανθρώπινη Αυταξία"...

"Αυτές οι ξένες αγκαλιές"
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσικη: Ηλίας Ανδριόπουλος
Ερμηνεία: Άλκηστις Πρωτοψάλτη




Αυτές οι ξένες αγκαλιές
ήταν κάποτε φωλιές
κι είχαν μάτια είχαν στόμα
κι όλο σου μιλούν ακόμα
σου μιλούν και σου φωνάζουν
κι είναι σαν ν 'αναστενάζουν

Αυτά τα δέντρα στη βροχή
ήταν ανθρώποι μοναχοί
ήταν άνθρωποι δικοί μας
που αγαπήσανε μαζί μας
ποιος τους έπιασε στα δίχτυα
κι ορφανέψαν τόσα σπίτια