Μολάων Λαβέ!


Βαρέθηκα να ακούω τον κάθε ειδήμονα. Ο καθείς έχει λόγο, έχει τουπέ, έχει τον αέρα του ικανού, του καταφερτζή. Ρε δεν μας παρατάτε λέω εγώ; Όλοι πάνω κάτω τα ίδια είμαστε...

Εγώ πάντως, ένα πράγμα έχω στο μυαλό μου: αν οι παππούδες μας κατάφεραν όχι μόνο να επιβιώσουν, αλλά και να δημιουργήσουν πολιτισμό, εν μέσω πολέμων, θανάτων, πείνας, κακουχιών, ξένων κατακτητών..., εν μέσω αβεβαιότητος όχι για τα επόμενα 10 χρόνια αλλά για την επόμενη μέρα κυριολεκτικά, τότε δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Ας πάψουμε να κλαίμε και ας χαρούμε ό,τι μπορούν οι αίσθησες μας (πόσο ωραία λέξη) να γευτούν!


"Μελέτησε καλά τη φύση της Ιδέας, και το υπερφυσικό και γεννητικό βάθος της ας πετάξει έξω από το φυσικό μέρος.
Σε βυθό πέφτει από βυθό ως που δεν ήταν άλλος,
Εκείθε εβγήκε ανίκητος.

Κοίταξε να σχηματίσης βαθμηδόν ωσάν μίαν αναβάθρα από δυσκολίες, τες οποίες θα υπερβούν εκείνοι οι Μεγάλοι, με όσα οι αίσθησες απορροφούν από τα εξωτερικά, τα οποία ή τους τραβούν με τα κάλλη τους , ή τους βιάζουν με την ανάγκη και με τον πόνο, έως εις την βεβαιότητα του θανάτου, αλλά εξαιρέτως με την ενθύμηση της περασμένης δόξας.

Μείνε σταθερός εις τούτη την υψηλή θέση. Η θλίψη τους στέκεται εις το να θυμούνται την ευτυχισμένη κατάστασή τους, όθεν έπρεπε να βλαστήσει το καλό της πατρίδας.
"

(Διονύσιος Σολωμός)





"Λήθη"
Στίχοι, Μουσική: Δημήτρης Ζερβουδάκης
Ερμηνεία: Δημήτρης Ζερβουδάκης, Σοφία Γεωργαντζή,
Θοδωρής Κατωνιάς





Υ.Γ.: Ξέρω ότι μέχρι τέλος του καλοκαιριού δεν θα μου έχει μείνει φράγκο. Σε τούτη την περίοδο της κρίσης, εγώ κάνω επενδύσεις. Επενδύω στην απαγκίστρωση από την ύλη. Και τι έγινε λοιπόν αν ανοίγω χαντάκια, ή κλαδεύω ελιές, ή ποτίζω πορτοκαλιές, ή συνομιλώ με το χορταράκι του βουνού; Μπορούν να μου πάρουν το πνεύμα μου; Ας τολμήσουν... ή για να το πώ όπως αρμόζει: Μολάων Λαβέ ρε ξεφτίλες!