Σοροκάδα

Σήμερα είχε βόλτα στα μέρη του Σορόκου.

Αυτά που ενέπνευσαν τον Οδυσσέα Ελύτη για να γράψει το Άξιον Εστί, αυτά που γέννησαν μουριές, ελιές, καστανιές, ροδιές, κερασιές, κυκλάμινα,

αυτά που γέννησαν ένα κρυφό νόημα και το φύλαξαν στην αγκαλιά των βράχων, και δεν είναι άλλο φυσικά από την έντιμη μάχη με το θάνατο της ζωής, όπως αυτός βιώνεται κάθε ζωντανή μέρα, κάθε ζωντανή στιγμή, σε κάθε ζωντανή σκέψη και σε κάθε ζωντανή πράξη.

Είθε, ο Σορόκος να φυσά τα πανιά του μυαλού μας και να εξοβελίζει τις σκούνες μας στις θάλασσες του κόσμου και στους ωκεανούς των άστρων... Και αν είναι να 'ρθουν καραβοτσακίσματα, χαλάλι. Εμείς μεγαλώσαμε με το Γέρο και τη θάλασσα! Δεν μασάμε.

Υ.Γ.: Τζίμη, συνέχισε να δείχνεις δρόμους προς τα ψηλά βουνά.