Να φέξει μεσάνυχτα

Τροχός. Σύμβολο της αέναης επανάληψης. Αυτός που φέρνει τα πάνω κάτω, τα τώρα τα πάει μετά, και τα αργότερα τα παρουσιάζει για τωρινά. Και πάλι από την αρχή. Για όλους και για κάθε αρχή.

Και τα χρόνια να κυλούν...

Αγρίμι. Σύμβολο της αέναης πάλης. Το άγριο και πρωτογενές ενάντια στην υποδούλωση. Η δύναμη της φύσης που κυνηγιέται και νικιέται από το αδύναμο του τίποτα.

Και τα χρόνια να μην πιάνονται...

Αρκούδα. Σύμβολο σταθερότητος. Για χιλιάδες χρόνια παραμένει καρφιτσωμένη εκεί, να προστατεύει το Άστρο του Βορρά από τους πειρατές του σύμπαντος.

Και τα χρόνια να πετούν...

Αστρολάβος. Σύμβολο κατεύθυνσης. Πιστός συνοδοιπόρος στα σκοτάδια της ψυχής. Κουβαλά πάντα το ελπιδοφόρο μήνυμα ότι δεν χάθηκε ο δρόμος μας.

Και τα χρόνια να χάνονται...

Αλάτι. Σύμβολο φθοράς. Τρώει ό,τι εμποδίζει το διάβα του. Χαράζει κάθε υλικό, έμψυχο ή μη, διαβρώνει κάθε οργανωμένη προσπάθεια που γεννιέται.

Και τα χρόνια να εξαφανίζονται...

Γοργόνα. Σύμβολο θηλυκότητας. Η αφύσικη φύση της γεννά παραμυθένια ομορφιά και μαζί πολλά όνειρα. Κολυμπά στα πιο βαθειά νερά του νου και φωτίζει τις γωνιές του βυθού όπου καμία αχτίδα δεν κατορθώνει να φτάσει. Την προσμένουν όλοι όσοι έχουν αντικρύσει έστω και μια φορά το βυθό.

Και τα τελευταία χρόνια, ασθμαίνοντας απ' τη γρηγοράδα του ταξιδιού, να ρωτούν τα πρώτα, απομακρυσμένα και προπορευόμενα χρόνια:

- Πού πάμε;

Και εκείνα, τα πρώτα, να απαντούν σαν πρώτα:

- Ρώτα τα επόμενα...

"Χρόνια και χρόνια στον τροχό"
Στίχοι: Κ.Χ. Μύρης
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης και Μέμη Σπυράτου