Τι σου είναι τα διλήμματα; Όπως τα φιλήματα ένα πράγμα... Τα αναζητάς διακαώς πριν τα έχεις και χάνεσαι όταν τα αποκτάς... Μπερδεύεσαι όταν τα βιώνεις, αναστατώνεσαι όταν σε αγγίζουν.
Τα διλήμματα βέβαια σε κρατούν και σε εγρήγορση. Σου θυμίζουν ότι βρίσκεσαι σε κίνηση και όχι σε ακινησία ή στασιμότητα. Είσαι ένα ρευστό σύνολο μέσα σε μια αβέβαιη κοσμική σούπα.
Τα διλήμματα πονούν επίσης. Πονούν γιατί σε κάνουν να συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Σου φωνάζουν ότι η μικρότητα του εγωισμού σου, γιγαντώνει μόνο στη στενότητα του μυαλού σου.
Τα διλήμματα μερικές φορές δεν μπορείς να τα επιλέξεις. Σε επιλέγουν αυτά. Και σε καθορίζουν. Σου δείχνουν το δρόμο και συ έχεις μόνο μια επιλογή: να τον ακολουθήσεις. Όσο μοναχικός και αν είναι. Όσο στενός, κακοτράχαλος, ανηφορικός ή απότομος και αν είναι...
Μόνο να τον ακολουθήσεις. Εσύ θες να αναφωνήσεις το γνωστό "παρελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο", αλλά φοβάσαι μην το ακούσει κανείς και σε κακοχαρακτηρίσει υποτιμητικά παιδί...
Τραβάς λοιπόν το δρόμο της καρδιάς σου, με κλειστά τα μάτια. Απλά νοιώθοντας. Νοιώθοντας τις πληγές, τις πενιές, τις κραυγές, τις πονηριές, τις ακεφιές, τις πουστιές, τις ζαβολιές, τις ομορφιές... Νοιώθοντας με κλειστά τα μάτια. Μόνο με το στήθος. Και προχωράς...
"Μάσκες"
Στίχοι, Μουσική, Ερμηνεία:
Βαγγέλης Γερμανός
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου