Και εκεί που ψάχνεις την άκρη στα διλήμματα σαν άλλος Ηρακλής, έρχεται -λες και πρόκειται για αστείο στημένο- η φύση (σου) που αποδεικνύεται πιο ανοιχτή, πιο ανεκτή, πιο προοδευτική, πιο συμβιβάζουσα, σχετικά με τους προβληματισμούς σου...
Σου δείχνει ότι δεν είναι μόνο ο ένας ή ο άλλος δρόμος. Μπορεί να υπάρχει και ο τρίτος. Αυτός της μέσης λύσης, που συμβιβάζει το καλό και το κακό. Τα βάζει να συνυπάρχουν μέσα σου και τριγύρω σου. Δεν είμαστε μόνο από ένα είδος φτιαγμένοι. Έχουμε και το καλό και το κακό στο επίκεντρο της κοσμικής μας βόλτας, που καθορίζουν τις κινήσεις μας. Και τα δυο αυτά στοιχεία διαμορφώνουν τις καθημερινές μας τροχιές. Η αναλογία βέβαια αλλάζει από άτομο σε άτομο και δίνει την προσωπική χροιά του καθενός.
Εκεί λοιπόν που η σκέψη δεν μπορεί να τα κατατάξει όλα στο δίπολο άσπρο-μαύρο, καλό-κακό, ηθικό-ανήθικο, αξία-μη αξία, τάξη-αταξία, έρχεται η ίδια η φύση και σου βροντοφωνάζει ότι όλα μπορούν να συμβούν και να συνυπάρξουν. Δεν υπάρχει κανόνας, ούτε αλγόριθμος. Μόνο η προσπάθεια για επιβίωση. Και αυτή περνά αναγκαστικά μέσα από την ικανότητα για συμβίωση. Όλες οι υπόλοιπες αυτόνομες παρουσίες, είναι καταδικασμένες να τριγυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους, σε μια ατέρμονη βασανιστική τροχιά, σε ένα μοναχικό κυκλικό μονοπάτι, που δύσκολα θα τους φέρει αντιμέτωπους με κάτι νέο. Έτσι, συνεχίζουν να στροβιλίζονται γύρω από τα ίδια και τα ίδια... Και τελικά να βουρλίζονται.
Καλό και κακό λοιπόν, μας τραβούν από το χέρι, και αν καμιά φορά νομίζουμε ότι οι δρόμοι τους είναι αντίθετοι, δίνοντάς μας την ψευδαίσθηση ενός ψευτοδιλήμματος, είναι η φαινόμενη κίνησή τους που μας μπερδεύει, είναι το ατελές της οράσεώς μας που μας περιορίζει, είναι τα ξεπερασμένα πρότυπα που νοθεύουν τις βραδινές μας βόλτες...
(ο προσφάτως ανακαλυφθείς πλανήτης Kepler-16b)
"Staring at the sun"
U2
Will we ever live in peace?
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου