Σήμερα λέω να κάνουμε μια οικονομική αναδρομή και όχι μια οικονομική πρόβλεψη... Το τελευταίο διάστημα (με αποκορύφωμα σήμερα που ο Πρωθυπουργός δήλωσε ότι όλα θα πάνε καλά από αύριο), ακούμε συνέχεια για το μέλλον μας από οικονομικής πάντα σκοπιάς... Για να δούμε όμως τα πράγματα από την ανάποδη και όχι μόνο από την καλή, όπως μας την παρουσιάζει ο κύριος Σαμαράς.
Θα κάνουμε τρεις σταθμούς, ξεκινώντας από το πιο πρόσφατο, με κατεύθυνση το απώτερο (άρα και το πιότερο;) παρελθόν.
Πρώτος σταθμός το 1971:
«Το σημαντικότερο ίσως από όλα τα πρωταρχικά αγαθά είναι ο αυτοσεβασμός».
John Rawls (1971). "Μια Θεωρία για τη Δικαιοσύνη".
«Το οικονομικό πρόβλημα της κοινωνίας δεν είναι απλά ένα πρόβλημα κατανομής "δεδομένων" πόρων, ως εάν η λέξη "δεδομένα" να εννοεί ότι αυτά είναι διαθέσιμα σε ένα μοναδικό νου οποίος και επιλύει το πρόβλημα χρησιμοποιώντας τα. Το πρόβλημα είναι μάλλον πώς θα εξασφαλιστεί η καλύτερη χρήση πόρων που είναι γνωστοί σε κάθε μέλος της κοινωνίας για σκοπούς των οποίων τη σχετική σπουδαιότητα μόνο τα ίδια τα άτομα γνωρίζουν. Ή, για να το θέσω σύντομα, είναι το πρόβλημα της χρήσης της γνώσης που δεν είναι συνολικά διαθέσιμη στην ολότητά της σε κανένα.»
F.A. Hayek (1944). "Η Χρήση της Γνώσης στην Κοινωνία".
Τρίτος σταθμός, περίπου 100 χρόνια πριν:
«Ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε είναι η απότομη καθίζηση του επίπεδου ζωής ευρωπαϊκών πληθυσμών σε σημείο που να συνεπάγεται πραγματική πείνα για κάποιους (...) Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι σίγουρο ότι θα πεθάνουν σιωπηλά. Γιατί η πείνα, ενώ φέρνει σε κάποιους λήθαργο και κατάθλιψη, ωθεί άλλους στην υστερία και την απελπισμένη μανία. […] Κάποια στιγμή, φτάνουμε επιτέλους στο όριο της ανθρώπινης αντοχής και οι σύμβουλοι της απελπισίας και της τρέλας ξυπνούν τους πάσχοντες από τον λήθαργο. Τότε ο άνθρωπος αναταράσσεται και τα δεσμά της συνήθειας χαλαρώνουν. Η δύναμη των ιδεών γίνεται κυρίαρχη και ο άνθρωπος είναι έτοιμος να ακούσει κάθε επαγγελία ελπίδας, αυταπάτης ή εκδίκησης κυκλοφορεί στον αέρα. […]Ωστόσο, ο χειμώνας έρχεται. Οι άνθρωποι δεν θα έχουν τίποτα να περιμένουν ή να ελπίζουν. Ελάχιστα θα απομένουν για να μετριάσουν τις δυσκολίες ή για να ανακουφίσουν τους λιμοκτονούντες αστικούς πληθυσμούς.
Αλλά ποιος μπορεί να προβλέψει πόσος πόνος μπορεί να απορροφηθεί ή ποια κατεύθυνση θα αναζητήσουν επιτέλους, οι άνθρωποι για να δραπετεύσουν από τα βάσανά τους»;
John Maynard Keynes (1919). "Οι οικονομικές επιπτώσεις της ειρήνης".
Και αναρωτιέμαι αγαπητέ κύριε Σαμαρά μου (υπονοώντας λοιπόν, ότι εγώ είμαι το γαϊδούρι πάνω στο οποίο έχω εσένανε σαμάρι μου, καμάρι μου - που λεν και στο χωριό μου αλλά και στο δικό σου...), τι έχει πετύχει ετούτη η κοινωνία στο θέμα του "αυτοσεβασμού" της, όταν η προσωπική άποψη καθημερινά, ποδοπατείται και εξευτελίζεται; Τι έχουμε κάνει για να εξαλείψουμε τα φαινόμενα αναλφαβητισμού (ηλεκτρονικού και μη), τα φαινόμενα παραπληροφόρησης, τα φαινόμενα προπαγάνδισης, τα φαινόμενα εξυγίανσης των πανεπιστημίων ως πηγών αλλά και φορέων υγιούς γνώσης;
Και τελικά, τι διαφορετικό νομίζετε ότι έχει ετούτος ο χειμώνας που ήρθε, σε σχέση με τον χειμώνα του 1919;
Άρα, πώς μας μιλάτε έτσι βεβαιωτικά για το αύριο, όταν το χτες και το προχτές και το αντίπροχτες δείχνουν ότι κάνουμε βόλτες κυκλικές (ή και κυκλωτικές που λέει και ο Σαββόπουλος...) γύρω από τη μύτη μας; Πώς να μας πείσετε αγαπητέ κύριε Πρωθυπουργέ, όταν χρόνια εμπειρίας δείχνουν διαφορετικά αποτελέσματα; Από πού θα πηγάζει αυτή η αλλαγή; Μήπως γιατί ξυπνήσατε έτσι ξαφνικά ένα πρωί και είπατε ότι τώρα θα γίνουν αλλαγές;! Ή μήπως με το Άγιο Πνεύμα;
Έτσι γίνονται οι αλλαγές; Από τη μια στιγμή στην άλλη; Έτσι, έχω μάθει ότι γίνονται οι ταχυδακτυλουργίες (από αυτούς που ξέρουν να χειρίζονται τεχνιέντως δηλαδή τα δάχτυλά τους),
οι πανουργίες,
ή τελικά μόνο οι... δύσοσμες πορδές!
(διότι όπως και να το κάνουμε, some are ass...)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου