Όπως σε όλα τα συμπόσια και τα συνέδρια υπάρχουν δορυφόρες εκδηλώσεις, έτσι -και πώς αλλιώς εξάλλου- και εδώ, θα μιλήσουμε για κάποια φωτεινά στοιχεία του κατά τα άλλα σκοτεινού Ουρανού, που κινούνται, και σου τραβούν την προσοχή εκεί που κάθεσαι και ατενίζεις αμέριμνος να χύνεται στην κεφάλα σου το άπλετο φως των άστρων.
Είναι οι λεγόμενοι Δορυφόροι, ανθρώπινα κατασκευάσματα, που σκοπό έχουν να εξερευνήσουν τα εξωγήινα μυστικά. Ξεχωρίζουν, γιατί έχουν σταθερή λαμπρότητα, και τρέχουν με σταθερή ταχύτητα, και σταματούν και εκκινούν, ξαφνικά.
Κάπως, έτσι είναι και η ζωή μας, αναλογίζομαι κάπου κάπου... Δορυφόροι είμαστε, γύρω από την ψευδαίσθηση ενός κέντρου, του κέντρου μας. Κλώθουμε και υφαίνουμε την δική μας, μικρή πραγματικότητα, και περιτριγυρίζουμε πέριξ αυτής, άλλοτε θριαμβολογώντας και άλλοτε μεμψιμοιρώντας, πάντα όμως, τη ζωή μας παραπλανώντας...
Τι πληροφορίες έχει δώσει μέχρι τώρα ο δικός μου Δορυφόρος, από αυτό το διαστρικό του ταξίδειον; Αποκωδικοποιώ, ετούτα τα ιδεογράμματα:
Μια γενιά -αισίως-, απορίες...
Μια γωνιά, καταφύγιο για ανδρείες...
(Δεν έχουμε τίποτε άλλο παρά μια γωνιά)
Μια α-γωνία, να πάψουν επιτέλους οι παρίες...
Μια αγκαλιά, για να λάμψουν οι κυρίες...
Ένας Δορυφόρος συνέχεια στέλνει πληροφορίες, από το υπερπέραν. Αυτή είναι η δουλειά του, ίσως και η δουλεία του, θα διόρθωνε κάποιος... Εξάλλου, όταν ψάχνεις, και είσαι ένας ζητιάνος του Διαστήματος, αναζητώντας ψίχουλα ελπίδας, αλήθειας και φωτός, δεν μπορεί παρά μια τέτοια αποστολή, να κάνει τη δουλειά σου, συνάμα και δουλεία σου...
Ας χαζέψουμε λιγάκι ακόμα τους Δορυφόρους, που μας κλέβουν τη ματιά μας, με την απότομη έναρξη και το ακόμα πιο απρόσμενο φρενάρισμά τους, αποδεικνύοντας ότι το φόντο του σκοτεινού Ουρανού, δεν είναι και δεν φαίνεται, αμετακίνητο!
Ludovico Einaudi - DNA
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου